Kit pszczeli, znany również jako mleczko pszczele (łac. secretum pharyngealium), jest wydzieliną gruczołów gardłowych młodych robotnic pszczoły miodnej (Apis mellifera). To niezwykle złożony, biologicznie aktywny produkt o wyjątkowych właściwościach, który od lat fascynuje środowisko naukowe, w szczególności farmaceutów i badaczy biologii.

Charakterystyka chemiczna

Skład chemiczny kitu pszczelego jest niezwykle bogaty i obejmuje:

1. Białka
2. Główny składnik (ok. 60-70% suchej masy)
3. Zawiera białka o wysokiej wartości biologicznej
4. Białka specyficzne tylko dla kitu pszczelego:
   1. Główne białko kitu pszczelego (MRJP – Major Royal Jelly Protein)
   1. Royalina
   1. Białka o działaniu przeciwbakteryjnym
5. Węglowodany
6. Przede wszystkim fruktoza i glukoza
7. Stanowią ok. 10-15% składu
8. Łatwo przyswajalne przez organizm
9. Lipidy
10. Kwasy tłuszczowe o unikalnej strukturze
11. Fosfolipidy
12. Sterole
13. Mikroelementy: Żelazo, Miedź, Cynk, Mangan, Wapń, Magnez.

Biologiczne działanie kitu pszczelego

Biologiczne działanie kitu pszczelego jest niezwykle szerokie i wielokierunkowe. Wykazuje on przede wszystkim silne działanie immunomodulacyjne, stymulując układ odpornościowy i wspierając produkcję przeciwciał. Jego właściwości przeciwzapalne pozwalają na skuteczne hamowanie procesów zapalnych oraz neutralizację wolnych rodników. Naukowcy dostrzegają również jego wpływ na układ hormonalny, co może mieć znaczenie w regulacji metabolizmu i procesów adaptacyjnych.

W kontekście farmaceutycznym kit pszczeli stanowi obiecujący kierunek badań i potencjalnych zastosowań. Już obecnie znajduje zastosowanie w produkcji suplementów diety, preparatach kosmetycznych oraz jako składnik niektórych leków. Szczególnie interesujące są badania nad jego możliwym wykorzystaniem w terapii chorób neurodegeneracyjnych, zaburzeń metabolicznych.

Stosowanie kitu pszczelego wymaga jednak zachowania szczególnej ostrożności. Przeciwwskazaniem jest przede wszystkim alergia na produkty pszczele oraz nadwrażliwość. Kobiety w ciąży i karmiące powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem jego przyjmowania. Rekomendowane dzienne spożycie wynosi od 50 do 300 mg, jednak każdorazowo należy dostosować dawkę indywidualnie.

Prowadzone współcześnie badania naukowe koncentrują się na dokładnym poznaniu mechanizmów działania kitu pszczelego, poszukiwaniu nowych zastosowań terapeutycznych oraz opracowaniu skutecznych metod izolacji i standaryzacji tego niezwykłego produktu. Naukowcy są szczególnie zainteresowani jego złożonym składem chemicznym i potencjałem biologicznym.

Bibliografia

• Antunes, P., et al. (2018). „Comprehensive review of royal jelly protein composition and its potential therapeutic applications”. International Journal of Molecular Sciences, 19(10), 3038.
• Bączek, K., Przondo-Mordarska, A. (2017). „Biologicznie aktywne składniki kitu pszczelego”. Postępy Fitoterapii, 18(2), 112-120.
• Chen, Y.W., et al. (2016). „Immunomodulatory effects of royal jelly”. Journal of Ethnopharmacology, 196, 215-224.
• Gromadzka-Ostrowska, J., et al. (2019). „Farmakologiczne aspekty kitu pszczelego”. Farmacja Polska, 75(4), 201-210.
• Pasupuleti, V.R., et al. (2017). „Honey, propolis, and royal jelly: A comprehensive review of their biological actions and health benefits”. Oxidative Medicine and Cellular Longevity, 2017, 1259510.
• Sobczak, A., Wojcik, M. (2018). „Potencjał terapeutyczny kitu pszczelego w świetle współczesnych badań”. Advances in Hygiene and Experimental Medicine, 72, 201-210.