Tirzepatyd to stosunkowo nowy lek przeciwcukrzycowy. W połowie stycznia trafił do polskich aptek i w ostatnim czasie Główny Inspektorat Farmaceutyczny poinformował, że zainteresowanie jest naprawdę duże. Do końca marca wystawiono aż 94 tysiące recept zawierających ten lek.

Czym jest tirzepatyd?

Tirzepatyd to innowacyjny lek stosowany w terapii cukrzycy typu 2. Jest to analog glukagonopodobny peptydu-1 (GLP-1), który został zaprojektowany w celu poprawy kontroli glikemii u osób z cukrzycą typu 2. Jest to produkt firmy farmaceutycznej Elly Lilly and Company. Tirzepatyd działa poprzez zwiększenie uwalniania insuliny z trzustki oraz zmniejszenie uwalniania glukagonu, co prowadzi do obniżenia poziomu glukozy we krwi. Ponadto, tirzepatyd opóźnia opróżnianie żołądka, co przyczynia się do utrzymania stabilnych poziomów glukozy po posiłkach. Jego długotrwały efekt obniżania poziomu cukru we krwi pozwala na stosowanie go raz na tydzień, co stanowi znaczną zaletę dla pacjentów z cukrzycą typu 2.

Jakie są zalety stosowania Tirzepatydu?

• Efektywność – Badania kliniczne wykazały, że tirzepatyd jest skuteczny w obniżaniu poziomu hemoglobiny glikowanej (HbA1c) oraz prowadzeniu do redukcji masy ciała, co jest istotne dla pacjentów z cukrzycą typu 2, którzy często borykają się z nadwagą lub otyłością.
• Wygodna dawka – Jedna wstrzyknięcie tirzepatydu raz na tydzień sprawia, że jest to wygodna opcja terapeutyczna dla pacjentów, co może poprawić przestrzeganie terapii i jakość życia.
• Bezpieczeństwo – Dotychczasowe badania kliniczne nie wykazały istotnych działań niepożądanych związanych z tirzepatydem. Jest on dobrze tolerowany przez pacjentów i nie obserwowano istotnych efektów ubocznych, które byłyby powodem do zaniepokojenia.

Jakie są wskazania do stosowania tirzepatydu?

Mounjaro znajduje zastosowanie w leczeniu osób z cukrzycą typu 2. Lek może zostać zalecony w:

• monoterapii, gdzie podawany jest samodzielnie pacjentom, którzy nie mogą przyjmować metforminy,
• terapii skojarzonej z innymi lekami przeciwcukrzycowymi (także insuliną), gdy ich zastosowanie nie zapewnia odpowiedniej kontroli poziomu cukru we krwi.

Lek Mounjaro można stosować także w leczeniu otyłości i nadwagi w połączeniu z dietą i aktywnością fizyczną pacjentów:

• z BMI o wartościach wyższych niż 30 kg/m2,
• z BMI o wartościach wyższych niż 27 kg/m2, ale mniejszych niż 30 kg/m2, którzy mają powikłania zdrowotne związane z nadmierną masą ciała, np. stan przedcukrzycowy, cukrzyca typu 2, bezdech senny lub w wywiadzie przebyty zawał serca, udar mózgu, nieprawidłowości dotyczące naczyń krwionośnych.

Przeciwskazania: Mounjaro nie należy stosować jeśli pacjent ma uczulenie na substancję aktywną lub którykolwiek ze składników pomocniczych preparatu. Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Działania niepożądane / skutki uboczne

Jak każdy lek, lek Mounjaro może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Ciężkie działania niepożądane, w przypadku ich pojawienia się należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Niezbyt ciężkie (występują nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów):

• zapalenie trzustki, które objawia się silnym, uporczywym bólem brzucha, który promieniuje do pleców.

Rzadkie (występują nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów):

• ciężkie reakcje anafilaktyczne takie jak reakcja anafilaktyczna, obrzęk naczynioruchowy, które objawiają się zaburzeniami oddychania, obrzękiem warg i języka, trudnościami w przełykaniu, szybkim biciem serca.

Inne działania niepożądane

Bardzo częste (mogą pojawić się częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• nudności,
• biegunka,
• hipoglikemia, gdy Mounjaro stosowany jest w połączeniu z pochodnymi sulfonylomocznika lub insuliną.

Częste (występują nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• hipoglikemia, gdy lek stosowany jest w połączeniu z metforminą i inhibitorami kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT2i) w leczeniu cukrzycy typu 2,
• reakcje alergiczne, np. wyprysk, wysypka, świąd skóry,
• zawroty głowy (zgłaszane przez pacjentów przyjmujących lek w celu kontroli masy ciała),
• niskie ciśnienie krwi (zgłaszane przez pacjentów przyjmujących lek w celu kontroli masy ciała),
• zmniejszenie apetytu (zgłaszane przez pacjentów przyjmujących lek w leczeniu cukrzycy typu 2),
• bóle brzucha,
• wymioty,
• niestrawność,
• zaparcia,
• wzdęcia,
• odbijanie się,
• refluks lub zgaga
• wypadanie włosów (głównie u pacjentów przyjmujących lek w celu kontrolowania masy ciała),
• zmęczenie,
• zaczerwienienie lub świąd w miejscu wstrzyknięcia leku,
• przyspieszone tętno,
• wzrost stężeń enzymów wątrobowych we krwi (amylazy, lipazy).

Niezbyt częste (występują nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów):

• hipoglikemia, gdy lek stosowany jest z metforminą w leczeniu cukrzycy typu 2,
• kamienie żółciowe,
• zapalenie pęcherzyka żółciowego,
• spadek masy ciała u pacjentów leczonych na cukrzycę typu 2,
• ból w miejscu podania leku,
• wzrost stężenia kalcytoniny we krwi.